ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΓΑΛΑΚΤΟΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΠΟΤΩΝ Ν ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΝΗΣΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΤΗΣ ΔΕΛΤΑ
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Δημοσιεύθηκε : Πέμπτη, 19 Ιανουάριος 2023 09:47
«Για τη στάση της εργοδοσίας στο ζήτημα της υπογραφής Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας».
Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι στη ΔΕΛΤΑ,
Το Συνδικάτο από τις αρχές Νοεμβρίου είχε αποστείλει προς την εργοδοσία της ΔΕΛΤΑ αίτημα για την πραγματοποίηση συνάντησης και τις βασικές θέσεις για συζήτηση και υπογραφή Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς που σημαίνει επαναφορά τους στα προ μείωσης επίπεδα , κατώτερο μισθό 843 ευρώ , αύξηση 12% από 1/1/2023, (6+6%) επαναφορά των τριετιών μετά το 2012 και για σταθερή δουλειά με δικαιώματα με την μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου και εφαρμογή του 8ωρου-5νθήμερου.
Θυμίζουμε, ότι είχε προηγηθεί συνάντηση του Συνδικάτου με την εργοδοσία το καλοκαίρι , όπου θέσαμε τα ζητήματα της εντατικοποίησης , των 12ωρων και των κομμένων ρεπό καθώς και τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας στο τμήμα του γάλακτος λόγω των εξελίξεων. Επίσης υπήρξε δέσμευση της εργοδοσίας για επίλυση τους καθώς και για συνάντηση για τη συλλογική σύμβαση.Το Σεπτέμβριο σε ενημέρωσή του προς τους εργαζόμενους της ΔΕΛΤΑ ο διευθύνων σύμβουλος λέγοντας χαρακτηριστικά ότι βρισκόμαστε σε καταιγίδα και προετοιμάζοντας για δύσκολο χειμώνα παρέπεμψε στο μέλλον ...για την όποια αύξηση μισθών.
Η εργοδοσία προφανώς κάτω από την πίεση και για να μετριάσει τη δυσαρέσκεια των εργαζομένων ενώ καθυστερούσε να απαντήσει στο αίτημα του Συνδικάτου ανακοίνωσε ότι προχωρά από 1-1-2023 σε «μέτρα ενίσχυσης του εισοδήματος των εργαζομένων» που ουσιαστικά περιλαμβάνουν την «αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ από 713 και του ημερομίσθιου στα 35 ευρώ από 31,85» καθώς και ότι «το ποσό που λαμβάνουν κάποιοι εργαζόμενοι μηνιαίως ως παροχή από ελευθεριότητα , παύει πλέον να έχει αυτόν τον χαρακτήρα και δεν θα είναι δυνατόν να περικοπεί μονομερώς από την εταιρεία».
Χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε οποιαδήποτε ανάσα για τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα σε αυτές τις συνθήκες της εκτίναξης της ακρίβειας τα άλλα «μέτρα ενίσχυσης» που ανακοίνωσε η εταιρεία όπως οι αυξήσεις 3-5% για τους εργαζόμενους που δεν αμείβονται με τον κατώτατο μισθό δηλαδή περίπου 40ευρώ αύξηση , δεν μπορούν να αποτελούν ουσιαστική ανακούφιση όταν ο πληθωρισμός τρέχει με διπλάσια και πλέον ποσοστά. Όταν τα πάντα τρόφιμα , ενέργεια ,ενοίκια κλπ έχουν φτάσει στα ύψη και εκεί θα παραμείνουν. Αντίθετα αποτελεί μία αύξηση που δεν θα προλάβουν καν να αντικρίσουν γιατί εξανεμίζεται πριν καλά καλά μπει στην τσέπη των εργαζομένων. Στην πραγματικότητα η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων δεν αυξάνεται αλλά αντίθετα μειώνεται σημαντικά. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα προϊόντα που εμείς παράγουμε οι αυξήσεις είναι πολλαπλάσιες (του 3-5%) και δεν μπορούμε να τα αγοράσουμε ούτε αυτά , ούτε άλλα τρόφιμα , να καλύψουμε τις βασικές ανάγκες των οικογενειών μας.
Η εργοδοσία προχώρησε σε αυτόν τον ελιγμό θεωρώντας, μάταια όμως, ότι θα παρακάμψει τις διεκδικήσεις όπως αυτές εκφράστηκαν στο πλαίσιο αιτημάτων του Συνδικάτου και θα καταλαγιάσει την δικαιολογημένη οργή των εργαζομένων που έχουν 15 ολόκληρα χρόνια να δουν την παραμικρή αύξηση.
Το Συνδικάτο επεδίωξε να πραγματοποιηθεί η συνάντηση με την εργοδοσία και μετά την μονομερή εξαγγελία εκ μέρους της , όπου θέσαμε και επιμένουμε κυρίως στα εξής ζητήματα.
Πρώτον ότι οι αυξήσεις 3-5% σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν πραγματική ενίσχυση του εισοδήματος των εργαζομένων άλλωστε για τους εργαζόμενους με πάνω από 1400 ευρώ μεικτά δεν αποτελούν ούτε το 1/3 αυτών που μόλις πριν ένα χρόνο πετσοκόψανε και επιδιώκουν να θεωρηθούν περασμένα ξεχασμένα , όπως και να παγιωθεί η αθλιότητα ένας εργαζόμενος που δουλεύει 10 ολόκληρα χρόνια στο εργοστάσιο να μην έχει δει στα μάτια του τριετία.
Δεύτερο και κρίσιμο ζήτημα την υπογραφή Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας διότι η πείρα μας στον κλάδο και γενικότερα δείχνει ότι η μεγαλοεργοδοσία προφανώς με γραμμή του ΣΕΒ, αποφεύγει «σαν ο διάβολος το λιβάνι» οποιαδήποτε αύξηση να είναι ενταγμένη και κατοχυρωμένη με συλλογική σύμβαση.
Δεν θέλουν να δεσμευτούν απέναντι στους εργαζομένους με την υπογραφή σύμβασης για να έχουν λυμένα τα χέρια, να τα βαπτίζουν ακόμα και αυτά όπως θέλουν και να τα περικόπτουν κατά το δοκούν.
Αποφεύγουν η όποια σύμβαση να αποτελέσει βάση για επόμενη σύμβαση με ουσιαστικές αυξήσεις , αποφεύγουν την υπογραφή σύμβασης για να μην επανέλθουν και κατοχυρωθούν για τους εργαζόμενους τριετίες, επιδόματα, το 8ωρο-5νθήμερο, άλλα εργασιακά δικαιώματα, συνολικά οι όροι αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων.
Πρέπει να αποτελέσει κριτήριο που θα καθορίσει τη στάση των εργαζομένων του κλάδου συνολικά η αντεργατική και ενιαία στάση της μεγαλοεργοδοσίας , του ΣΕΒ και των κυβερνήσεων στο ζήτημα των συλλογικών συμβάσεων.
Αυτό που διαμορφώνει την κοινή τους γραμμή είναι να μην θιγούν «τα ιερά και όσια» δηλαδή τα κέρδη και η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.
Με όλους τους μνημονιακούς νόμους και το αντεργατικό πλαίσιο για τις συλλογικές συμβάσεις σε ισχύ όπως ο νόμος ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ (γνωστός και ως νόμος Βρούτση- Αχτσιόγλου), ο κατώτατος μισθός καθορίζεται με απόφαση της κυβέρνησης με βάση την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και «τις αντοχές της οικονομίας», την πρέσα δηλαδή που συνθλίβει τις δικές μας ανάγκες και ανακυκλώνει την μίζερη ζωή με τα ψίχουλα της κοροϊδίας.
Στα πλαίσια αυτά οι προεκλογικές υποσχέσεις της κυβέρνησης για τη όποια αύξηση στον κατώτατο μισθό με άθικτους όλους τους αντεργατικούς νόμους που περιορίζουν την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων , με τις τριετίες παγωμένες και το μέσο μισθό να κατρακυλά όλο και περισσότερο προς τον κατώτατο , με τις «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις να έχουν γίνει πλέον καθεστώς όχι μόνο δεν λύνει τα προβλήματα των εργαζομένων αλλά αντίθετα διαιωνίζει την άθλια κατάσταση που όλοι τους, «νυν και επίδοξοι σωτήρες», έχουν βάλει το χέρι τους για να δημιουργηθεί.
Αρκεί για να αναλογιστεί κανείς το μέγεθος της κοροϊδίας ότι σήμερα ο κατώτατος μισθός (713 ευρώ μεικτά) είναι κάτω από τον αντίστοιχο κατώτατο του 2011 (751 ευρώ μεικτά) δηλαδή μετά από 12 χρόνια και από πολλές κυβερνητικές εναλλαγές ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ και άλλων πρόθυμων συνεργαζόμενων , παρουσιάζουν ως «μεγάλο επίτευγμα» αν φτάσει όπως διαρρέουν εκεί ή λίγο παραπάνω.
Κανείς εργαζόμενος στη ΔΕΛΤΑ δεν πρέπει να αποδεχτεί αυτήν την κατάσταση που διαμορφώνουν εργοδοσία και κυβερνήσεις δηλαδή η εργοδοσία της ΔΕΛΤΑ να εξαγγέλλει μονομερώς την όποια αύξηση , ότι αφήνει να πέσει από το τραπέζι ο μεγαλομέτοχος και οι κυβερνήσεις να αποφασίζουν για τον κατώτατο μισθό με βάση την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Το παιχνίδι φαίνεται στημένο και στα μέτρα τους, όμως πολλά μπορούν να γίνουν αν αποφασίσουμε να δείξουμε την πραγματική δύναμή μας.
Το Συνδικάτο δεν πρόκειται να κάνει βήμα πίσω από τη διεκδίκηση και υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, για δουλειά με δικαιώματα.
Καλούμε τους εργαζόμενους στη ΔΕΛΤΑ και σε κάθε χώρο δουλειάς του κλάδου να πάρουν την υπόθεση των ΣΣΕ στα χέρια τους, με οργάνωση σε κάθε εργοστάσιο και συσπείρωση στο κλαδικό μας συνδικάτο μπορούμε να αυξήσουμε την πίεση και τη διαπραγματευτική μας δύναμη , να επιβάλλουμε την υπογραφή κλαδικής και επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,
Δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στο ότι χρειάστηκαν 5-6 μήνες για να βγουν τα αποτελέσματα από την «έρευνα ικανοποίησης εργαζομένων της ΔΕΛΤΑ», μάλλον «δεν χωνευόταν με τίποτα» και χρειάστηκε πολύ μαγείρεμα...και αφού δεν κατάφεραν να εγκλωβίσουν σε μια κάλπη τη δυσαρέσκεια και να εκτονώσουν την αγανάκτηση των εργαζομένων τώρα επιχειρούν ξανά μέσα από συναντήσεις δήθεν να ακούσουν τη γνώμη τους ξανά με στόχο να καλλιεργήσουν τη συναίνεση και να αποτρέψουν την οργάνωση που θα αντιπαλέψει και θα ανατρέψει την άθλια κατάσταση που επικρατεί και για την οποία οι ίδιοι ευθύνονται για τη δημιουργία της.
Θυμίζουμε ότι το ερωτηματολόγιο ξεκινούσε με το «Είμαι περήφανος/η που εργάζομαι στη ΔΕΛΤΑ». Τώρα στην ανακοίνωσή του ο διευθύνων σύμβουλος αναφέρει: Όταν στο ερώτημα «που δουλεύεις μπαμπά, που δουλεύεις μαμά» θα απαντάμε όλοι με υπερηφάνια και αυτοπεποίθηση «στη ΔΕΛΤΑ!» τότε θα έχουμε πετύχει. Η προσπάθεια έχει ήδη ξεκινήσει. Και σε αυτήν την προσπάθεια είμαστε όλοι μαζί.
Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι και «δεν είμαστε όλοι μαζί», το δήθεν φιλεργατικό προσωπείο της εργοδοσίας κατέρρευσε με τις απολύσεις, τη μη ανανέωση των συμβάσεων για δεκάδες συναδέλφους που αφού ξεζουμίστηκαν πετάχτηκαν σαν στημένες λεμονόκουπες πρωτοχρονιάτικα στο δρόμο της ανεργίας.
Τους απαντάμε ότι δεν είμαστε καθόλου περήφανοι που απολύθηκαν δεκάδες συνάδελφοι μας, ότι δεν είμαστε καθόλου περήφανοι για την εντατικοποίηση που συνεπάγεται για τους υπόλοιπους, δεν είμαστε καθόλου περήφανοι που δεν θα προλαβαίνουμε καν να δούμε τα παιδιά μας με τα 12ωρα και τα 7ήμερα, δεν είμαστε καθόλου περήφανοι που ο μισθός μας δεν φτάνει για να καλύψουμε τις δικές μας ανάγκες και των οικογενειών μας, δεν είμαστε καθόλου περήφανοι που αυτές οι συνθήκες οδήγησαν τη χρονιά που μας πέρασε αρκετούς συναδέλφους σε παραίτηση.
Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να απαντάμε με βάση την προπαγάνδα τους στα παιδιά μας, να προετοιμάζουμε να είναι «ο γιος μας το ανταλλακτικό».
Τους απαντάμε με τους στίχους του Βασίλη Τσιτσάνη «Γεια σου περήφανη και αθάνατη εργατιά!» (Από το «Οι φάμπρικες»).
Ένας δρόμος είναι ανοιχτός για εμάς, απέναντι σε εργοδοσία και κυβερνήσεις που τσακίζουν τις ζωές μας, μακριά από το συμβιβασμό με τα ψίχουλα και τη λογική του «μικρότερου κακού», είναι ο δρόμος της οργάνωσης και του αγώνα, το δυνάμωμα της διεκδίκησης και της πάλης.
Οι ανάγκες μας δεν μπορούν να περιμένουν. Καμία αναμονή. Πάλη για την αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων με κατάργηση του αντεργατικού πλαισίου και των «ελαστικών» μορφών εργασίας.
Δεν θα ζήσουμε στον 21ο αιώνα εμείς και τα παιδιά μας ως δούλοι των μεγαλομετόχων , των εκμεταλλευτών μας. Με βάση τον πλούτο που παράγουμε υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να δουλεύουμε σταθερά, να αμειβόμαστε ικανοποιητικά, να έχουμε ελεύθερο χρόνο για εμάς και τις οικογένειές μας.
